Vliegen is ruk. KLM doet heus de best om er een aangename vlucht van te maken, maar in plaats van gratis drankjes en een hoop filmkeuzes, heb ik liever 10 cm meer beenruimte! Dat ik niet opnieuw heb moeten leren lopen is een wonder. Bovendien wordt er ´s nachts gevlogen, waardoor iedereen in de slaapstand opereert.
Lekker naïef; ga maar lekker in de slaapstand, drie uur na het diner komen ze je ontbijt al brengen. Herkauwde bacon met eieren, vergezeld met een zuurderige appel en yoghurt waar iemand ongesteld op is geweest. Smaakte bijzonder prima eigenlijk...
Het blijft een raar idee. Met een paar honderd man in een gesloten kunststof cabine opgesloten zitten en zoveel mogelijk verwijderd houden van de buitenwereld. Als een soort van attractie uit Disneyland wordt je af en toe door elkaar geschud en irriteer je je net zo hard aan het jankende kind twee rijen voor je. Na een uurtje of tien komt iedereen volledig gebroken uit het vliegtuig en sta je in een complex wat in grote lijnen volledig identiek is aan datgene waar je dacht weg te zijn.
De details verraden echter de locatie. Gouden tredestoppers. blauwe armleuningen van de roltrap. Turqoois linoleum op de vloer. Maar bovenal de totaal onleesbare borden boven je hoofd. Dit moet Japan zijn.
Na een metrorit van 3 uur (!) van de buitenwijken van Tokyo naar het centrum (let op; dat is zonder fouten/vertraging), is het hotel bereikt en is de grootte van de kamer dan wel een tegenvaller, de hoeveelheid leuke speeltjes die erin verwerkt zijn doen deugd. Digitale TV met een ziljoen zenders. Een koelkast. Een massagedouche en bovenal; een verwarmde toiletbril. Aaaahhhhhhhhh............
En als blijkt dat de KLM zo hardhandig is omgegaan met je spullen dat complete metalen verpakkingen en plastic flessen douchegel spontaan opengeklapt zijn en de gehele inhoud van de toilettas op zijn zachtst gezegd is aangetast, mag dat de pret eigenlijk niet drukken. Als ik zo vanuit mijn hotelbureautje kijk naar de zakelijke skyline van de stad weet je weer waarom je hier zit; het geeft best een bijzonder gevoel.
Maar die ramen mogen ze wel eens zemen zeg. Keleerte....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten