Nu is dat hier niet zo raar. Mensen doen van alles om andere mensen niet te hinderen. Het dragen van een mondkapje als je een loopneus hebt (lekker nuttig) is hier nog wel het minste.
Het is wel vrij bizar om te merken wat de invloed van de smog wel niet is. Overdag, toen het alarm nog niet was uitgegeven, waren de effecten al duidelijk merkbaar. Nu is het al betwijfelbaar of het zo'n verstandig idee is om met 39 graden in de schaduw door een overvolle stad te lopen (en te verdwalen...), maar zweten is meestal het enige symptoom van je eigen waanzin. Moeilijk ademen, duiziligheid en lichte migraine zijn toch niet de meest voorkomende hitte-gevolgen.
En dus zit ik nu binnen te kijken naar het honkbal. Bizar hoe de Japanners daar 24h naar kunnen kijken. Sowieso is de media hier aan de bizarre kant. Wie noemt zijn televisiezender in vredesnaam TBS? Met een mascotte die zo in de kliniek thuishoort...
Ach, de dames hier lopen met het beertje weg. Mijn verblijfplaats ligt naast het TBS-kantoor (of kliniek zo u wilt) inclusief winkel. Je moest eens weten hoe druk het wel niet is voor opnames van televisieprogramma's. Enorme rijen mensen in de winkel en voor de ingang van de studio. Grotendeels alleen maar vrouwen.
Dat is bizar. Tokyo is namelijk niet een heel erg vrouwvriendelijke stad. In iedere bar of winkel staan namelijk alleen maar vrouwen achter de balie en de eerder gememoreerde dames in schoonmaakpakjes in de jongerenwijk blijken simpelweg te flyeren voor bordelen. Maakt het trouwens niet minder prettig om te zien...
De mannen hebben echter banen van status. Het patrouilleren naast een alarmsysteem bij de uitgang van een parkeergarage bijvoorbeeld. Als er een auto uit komt, regelt de beste man met zijn lichtgevende stok dat de voetgangers even stoppen. Het spijt me hoor, maar als het enorme zwaailicht met bijbehorend alarm het niet voor je doen, mag je wat mij betreft plat.
Deze mensen staan dus de hele dag in de brandende hitte in hun eentje bij de uitgang van een of andere afgelegen, ondergrondse, geautomatiseerde parkeergarage te wachten totdat het bijzondere voorval zich voordoet dat een auto en een voetganger zich tegelijkertijd over hetzelfde stukje trottoir willen verplaatsen. En zo staat er eentje bij iedere garage. Ieder kruispunt, stoplicht of niet. Iedere wegopbreking. Er staat zelfs iemand onder de glazenwasser om het gemorste wasmiddel van de grond te dweilen. Om vijf uur gaat via het communistische omroep-systeem een leuk melodietje om te laten weten dat je klaar bent met werken, waarna iedereen zich in de bomvolle metro naar huis verplaatst. Vrouwen in hun eigen coupé uiteraard. Stel je eens voor dat die iets krapper staan dan anders.
Emancipatie is prima, maar hier lijkt het af en toe wel de mensenrechten van de man aan te tasten.
De meest rotte baan van allen lijkt me echter het tuinieren. In de zon is het 's middags als snel 45 graden, maar de tuinierders van de vele aanwezige tuinen en parken in Tokyo werken strak verder. Zij zijn dan ook de enige echt nuttige overheidsmensen hier.
*UPDATE* Zoals beloofd nog even een geheim fotootje van onze favoriete Japanners.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten