4700 bejaarden met grote brillen en uitgestreken smoelen

De Twilight-films zijn al jarenlang mateloos populair bij tienermeisjes en zichzelf snijdende emo's. Miljoenen depressieve lelijkerds zwijmelen weg bij de avonturen van een schoolmeisje die verliefd word op een vampier. Nee, ik heb de films niet gezien en nee, ik heb de boeken ook niet gelezen en ik ben daar blij om. Het is namelijk gebleken dat Amerikaanse tieners (wie anders?) elkaar in de nek bijten. Hierdoor verspreid het Aids-virus zich vrij substantieel.

De bekrompen hersenpan van deze wezens maken dat deze het een goed idee vinden om een film na te doen, waarbij de gezondheid van zichzelf en de medemens geen enkele rol speelt. Zolang je elkaar maar lekker uit kunt zuigen en leeg kunt sabbelen. Het probleem ligt hierbij duidelijk bij de huidige maatschappij en media. We bewegen ons in een tijd waarin het belangrijk is om zoveel mogelijk bloed in films te verwerken (denk aan de film Centurion) en waar zelfs kinderfilms al een kijkcijferoordeel van 12 of 16 jaar krijgen. Kijk naar de aankomende Harry Potter.

Een goed voorbeeld hiervan is de geweldige film Shutter Island. Als je die vergelijkt met een Hitchcock-film van pakweg 40/50 jaar geleden. Het idee achter deze films is grofweg hetzelfde. De uitwerking is echter van een totaal andere orde. Een Hitchcock-film heeft nu geen uitwerking meer. Ze stralen geen angst uit, ze geven je geen "maagkriebels". Shutter Island wel. Maar om nu te zeggen dat ik na het zien van die film zin had om in een luier een kelder door te rennen... Nee.

Het is een simpel voorbeeld maar dit is een van de vele voorbeelden dat er voor zorgen dat er op dit moment een CDA-congres bezig is. Zoals die ene vaste lezer van deze blog zal snappen; ik kijk daarnaar. Ondanks de frisse gezichten die het CDA vertegenwoordigen, blijkt de achterban een stuk minder jong te zijn. Sterker; er zitten simpelweg 4700 bejaarden met enorme brillen, grijs haar en mondhoeken die structureel naar beneden staan. Zelfs wanneer deze lachen. Deze mensen leven nog in het Hitchcock-tijdperk. De opvattingen van deze mensen zijn respectabel, maar werken niet meer met de huidige samenleving. We gaan niet meer allemaal naar de kerk op zondag. Het interesseert de meeste mensen simpelweg niet wat Jezus zei in passage vijfhonderddertien, act veertig uit het Grote Sinterklaasboek.

Het probleem is echter dat er binnen het CDA een grote verdeeldheid heerst tussen vastgeroeste oudgedienden en mensen die meegaan met de huidige samenleving. En de jongeren die tegen zijn, zijn ook typische katholieken. Zoals de jongen die leerde voor koorleider. Typische koorknaap met een geknepen, hoge stem die je verwacht bij een kerkganger.

Dit congres gaat echter niet om de typische CDA-stemmers, alhoewel het leuk blijft om te zien dat alle vooroordelen waar blijken te zijn. Het amateurisme is op sommige punten echter lachwekkend. Politieke oudgedienden die Wilders typeren als een mini-Hitler. Rampzinnige voorbeelden. Mensen die Engelse termen willen veranderen in Nederlandse termen, om het Nederlands erfgoed te verduidelijken (potentiele Wilders-stemmer?). Mensen die elkaar fel uitschelden omdat er geen spreektijd meer was.

Het meest typerende moment was echter de herhaaldelijke oproep van de voorzitter aan de etende mensen achterin de zaal om toch vooral naar rechts te bewegen op last van de brandweer. Ik dacht dat voorzitters onpartijdig moesten zijn...