Griep

Zoals ieder jaar heb ik zojuist een oproep ontvangen om mijn griepprik te gaan halen. Altijd is het weer hetzelfde liedje; in de rij staan tussen minimaal honderd bejaarden om een prik te halen, waarna ik een week doodziek ben. Op de een of andere manier lukt het de influenza-bestrijders het altijd om een vaccinatie te ontwikkelen die me mensen ziekt maakt; in plaats van het te bestrijden. Al helemaal omdat ik me de laatste keer niet kan herinneren dat ik ziek ben geweest; niet door toedoen van de prik. Erger is echter het tijdstip waarop er opgeroepen word de vaccinatie te halen; woensdagmiddag om half twee... Prima te halen voor de oudere medemens; maar absoluut onmogelijk voor een werkend medemens. Om de vaccinatie te halen kan ik met het huidige filebeeld dus gerust een vrije dag nemen. Jammer dan, steek hem maar lekker in je eigen spier.

Wat me ook altijd opvalt bij het halen van "de prik" is dat er, zoals gezegd, geen jongeren zijn. Geen huilende kinderen, geen normale volwassenen, alleen maar een eindeloze massa vaalwitte skeletten met vaalgrijze jassen. Bij deze een tip voor het nieuwe kabinet; geef die mensen geen vaccinatie. De enige keer dat de beste mensen uit hun woonkamer komen is om een keer per jaar de griepprik te halen. De rest van de dagen spenderen ze met het kijken naar de herhalingen van The Nanny en The Golden Girls, onderwijl klagend over de grote hoeveelheid homo's er op tv zijn. Dat kan god toch nooit bedoeld hebben?!

Ik heb slecht nieuws voor ze; er komen er alleen nog maar meer bij. Afgelopen maandag was het "Coming-out day" waarbij een grote hoeveelheid mannen en vrouwen letterlijk het licht door de kastdeur zagen en in een orgie van felle kleuren, bleekmiddel en ABBA-cd's een weg banen door de grijze massa naar het dichtstbijzijnde terras om daar in leren broeken en ontbloot bovenlijf een kop thee te drinken.

Zoals ik al vaker aan heb gegeven op deze blog veranderen de tijden. Vaak positief, maar het doet mij totaal geen genoegen om te moeten mededelen dat ik daar zelf ook slachtoffer van ben geworden. Zoals die ene trouwe lezer van deze blog waarschijnlijk wel zal weten; ik heb een gruwelijke hekel aan Peugeot, Peugeot-rijders en Peugeot-medewerkers. Zij zijn de meest duidelijke belichaming van satanisme, want een normaal denkend individu, doet de medemens niet zoveel leed aan als een Peugeot-sympathisant. Gisteren liep ik echter met een paar vrienden op de autobeurs van Parijs en het doet mij pijn te zeggen, maar de mooiste auto van de beurs was... een Peugeot. De SR1 concept om precies te zijn.

Het is apart, op een beurs waar de Franse merken vaak hun enorme best doen om er een zo chauvinistisch mogelijk feestje van te maken (welkom in Frankrijk), is 2010 de eerste beurs waar een Franse auto ook echt de mooiste was. Het probleem is echter dat de productiemodellen van Peugeot nog steeds niet om over naar huis te schrijven zijn. De 508 is net zo afstotelijk als de 407 en de RCZ mag dan een mooi dak en achterste hebben, de neus blijft je aankijken als Julia Roberts; afstotelijk.

Het was sowieso de beurs van de lelijke auto, want zowel Jaguar, als Ford en zelfs BMW boden niets anders dan afschuwelijkheid. Peugeot ook, maar de concepts van het Franse bedrijf staken met kop en schouders boven de rest uit. Zowel de SR1 als de HR1 hebben iets moderns en elegants over zich heen wat alle Peugeots de laatste tijd ontbeerden. En zoals altijd was de stand prachtig, waren de dames aantrekkelijk en stonden alle modellen er vaak genoeg, dat je zelfs bij drukte de ruimte had om te kijken. Het beste merk van de beurs was dus het meest gehate merk van ondergetekende.

Geef mij snel die vaccinatie...