Verslaafd

Verslavingen zijn vrij naar. De een is verslaafd aan seks, de ander aan sigaretten en van drugs schijn je ook niet beter te worden. Het beste recente voorbeeld is natuurlijk Tiger Woods. Ik zal de flauwe grappen over de ideale swing en zijn lange club achterwege laten, maar hij wist de gaatjes toch wel goed te vinden.

Het uitkomen van zijn verslaving heeft nogal wat schade aangericht. Zijn sponsorcontracten zijn grotendeels beëindigt en zijn huwelijk liep bijna op de klippen. Veel mensen zullen hem het niet vergeven, ondanks dat ze niets met hem te maken hebben, want hij is "een voorbeeldfiguur".

Het spijt me, maar ieder voorbeeldfiguur heeft een verslaving. Connie Breukhoven is verslaafd aan botox, Willem van Hanegem aan fotograferen en Patricia Paay aan aandacht. Het is blijkbaar alleen erger om verslaafd te zijn aan seks dan aan de middelen die je op oudere leeftijd helpen je het te hebben.

Het beste verhaal van de week had echter te doen met een heel ander verslaving, die van het internet. In Seoel heeft een getrouwd stel hun eigen kind namelijk later verhongeren omdat ze zelf te verslaafd waren aan het opvoeden van een virtueel kind op internet. Meer ironisch dan dat krijg je ze zelden.

Afgezien van het feit dat dit wel een heel rare verslaving is, kan ik me niet anders dan afvragen hoe het echtpaar zonder werk de rekening van het internetcafé hebben kunnen betalen.

Toegeven dat je een verslaving hebt is vrij pijnlijk en moeilijk en ik kan me dan ook geen bekende Nederlander herinneren die dat gedaan heeft. Wat een episch tv-moment zou dat zijn, Karl Noten die zwaar sigaren rokend in een rode chesterfieldstoel.... naja, je snapt het wel.

Ik zou ook wel graag de machtsverslaving van Wouter Bos bevestigd zien worden met een bekentenis. Wouterkabouter heeft namelijk doodleuk gezegd dat hij, gesteund door de geweldige resultaten van de gemeenteverkiezingen, maar premier moet worden. Leeft hij in een parallelle wereld aan die van ons?!?! Sorry Wouter, maar je hebt landelijk één-fucking-derde van je zetels verloren. Ga jij met je fractie lekker taart zitten vreten terwijl een derde van je mensen hun baan kwijt is. Lekker socialistisch.

Nee, dan Agnes Kant. Je kunt van deze opgefokte hamster zeggen wat je wil, maar ze houdt tenminste de eer wel aan zichzelf. Ondanks dat in haar afscheidsspeech duidelijk te merken was dat ze het niet eens is met de aantijgingen dat ze de SP de nek heeft omgedraaid, neemt ze afscheid en laat ze de fractie over aan Emile Roemer, die misschien nog wel fraaiere oren heeft dan Mr. Van Vollenhoven.

Nu ben ik absoluut geen fan van Agnes Kant en al helemaal niet van de SP, maar ik vind wel dat ze een best goede job heeft gedaan met het leiden van de partij. Laten we eerlijk zijn; er is niemand die de SP beter kan leiden dan Jan Marijnissen en het maakt niet uit wie er na hem zou komen, het zou altijd slechter gaan.

Ik ben er van overtuigd dat de reden dat Kant zo slecht ging in de peilingen haar verslaving was; boosheid. Ik heb nog nooit iemand gezien die zo vaak boos is als Agnes, mijzelf buiten beschouwing gelaten natuurlijk. De legendarische zin "Zo mevrouw Kant, waar zijn we boos over vandaag?" typeert haar als geen andere. Ze irriteert, overdrijft en chargeert en het is jammer dat ze weg is.