Aandacht

Laten we het eens hebben over Patricia Paay. Een van de zogenaamde Bekende Nederlanders en een van de meest overschatte mensen op de televisie. Dit mens praat graag over haar leven, seksleven en relaties en alles wat een normaal persoon geen flikker interesseert. Tijdens de liveshows van het meesterlijke *kuch* programma Holland's Got Talent laat La Paay dan ook geen enkele kans onbenut om mensen haar zielig te laten vinden. Het Storms-effect, zoals we dat na deze week noemen.

Wat een commotie weer om niets. Pieter Storms en Jort Kelder vlogen elkaar eens lekker in de haren bij De Wereld Draait Door en gelijk staat het hele land op zijn kop. Dat heeft vier redenen. Ten eerste; was dit nu nodig? Moet een programma als DWDD dit soort confrontaties wel opzoeken? Het is overduidelijk dat het de intentie van de VARA was om dit conflict uit te laten breken, anders plaats je deze twee gasten immers niet tegenover elkaar. Ten tweede; de rol van Matthijs van Nieuwkerk. Vele mensen bekritiseerden hem omdat hij het meningsverschil heeft uit laten monden tot een ordinaire scheldpartij. Laat maar lekker blèren, het werd wel weer eens tijd voor een spraakmakend tv-moment. Of in ieder geval iets anders dan een aanslag.

Ten derde; Nina Brink gaat aan het speciale gastentafeltje zitten, maar gaat wel volledig door het lint als ze in beeld komt. Ga dan niet bij een televisieprogramma zitten! En al helemaal niet aan de gastentafel; dan weet je al helemaal dat je in beeld komt. Als laatste punt; waarom heeft de regie haar in godesnaam aan die tafel gezet? Wie heeft het in zijn domme hersens gehaald om de mensheid het gesmolten hoofd van Nina Brink te laten zien. Ik heb gesmolten kaarsen gezien met een grotere seksuele uitstraling dan het afgefikte hoofd van Brink. Die twee lijken overigens vrij sterk op elkaar.

Maar goed; Paay. Eerlijk is eerlijk, wat haar is gebeurd is schandalig en verschrikkelijk, maar het is net zo erg om constant de nadruk daarop te leggen. De reden dat Angelique HGT niet won is deels omdat haar gezicht geplastificeerd leek, maar vooral omdat ze iedereen enorm op de zenuwen werkte door zichzelf enorm zielig te vinden. Mensen zitten niet te wachten op zielig gezeik wanneer ze op de vrijdagavond een hersenloos programma opzetten. Net zoals je Karl Noten niet inzet om een kinderspeelparadijs te openen. Of Lucille Werner een fitnessschool.

Het geval wil echter dat Patries dat blijkbaar niet met de mens eens is en dus zoekt ze iedere kans om zich in het nieuws te laten brengen. De ene keer staat ze bij Peter van der Vorst te vertellen dat "haar" Nicky alleen een toyboy is, de andere keer zit ze bij RTL Boulevard weer te kroelen met Adam Curry en bij HGT zegt ze zoekende te zijn en weet ik al niet wat. Patricia Paay is wat wij noemen een aandachtsjunk. Ze vind het heerlijk om in het nieuws te zijn en doet haar best om de ogen op haar gericht te krijgen. Prima, niemand heeft er op wat irritante opmerkingen na last van en de mensen die het interessant vinden kunnen hun geluk niet op.

Vaak zijn dat overigens dezelfde mensen als die bestek meenemen uit restaurants; de zogenaamde Tokkies.

Er zijn genoeg manieren voor Patricia's om aan hun trekken te komen. Je zou naakt in de Playboy kunnen gaan staan bijvoorbeeld. Of in een radiointerview Wesley en Yolanthe imiteren. En moet je je eens voorstellen wat er gebeurd als je als elfjarige een pakketje opstuurt naar een willekeurige flat in Zaltbommel; aandacht gegarandeerd. De meest effectieve manier is echter het kopen van een Fiat Barchetta. Geen enkele Aston Martin, Ferrari of Lamborghini genereert zo veel aandacht als mijn Fiat. Er kwam zonder overdrijven een hele straat naar buiten toen ik hem voor de deur van een vriend had geparkeerd.

Nu is dat hartstikke leuk natuurlijk, allicht beter dan mensen die de wijsvinger en duim naar elkaar toe brengen als je in een gele Porsche voorbij komt. Het probleem is echter dat al deze spontane populariteit ervoor zorgt dat mijn reistijd met een dik kwartier verlengd wordt.

"Wat een leuke auto."
"Dank u"
"Wat is dit nu voor auto, als ik vragen mag?"
"Een Fiat Barchetta"
"Ik wist niet eens dat Fiat ook een cabriolet gebouwd heeft! Ja ik heb zelf ook een Fiat, een Seicento, maar ik heb hier nog nooit van gehoord. Wat een leuk ding. Hoeveel peekaa heeft 'ie?"
"Meer als jouw koekblik en nu opzouten voordat ik een stokbrood in je smoel prop."

Het grootste probleem is echter dat er deze week een onderzoek is gepubliceerd waarin beschreven word op wat voor auto's mannen en vrouwen vallen en in welke auto deze het liefst rijden. Het bleek dat, heel stereotiep, mannen het liefst in een Audi A4 of BMW 3-serie reden en vallen op vrouwen in een auto die voornamelijk kleiner is dan die van hen. Dat vrouwen vallen op mannen met een grote, compenserende auto is niet verbazingwekkend, wat echter opviel wel is dat vrouwen zelf het liefst rijden in een Fiat cabriolet. Dat betekent dat iedereen die naar mijn Barchetta kijkt verwacht dat er een vrouw achter het stuur zit. Dat betekent dat je er automatisch vanuit gaat dat deze persoon niet kan rijden en dat leid er automatisch weer toe dat de andere automobilisten rare toeren uit halen om ervoor te zorgen dat ze zo ver mogelijk uit de buurt van de Fiat blijven. Dat is best een angstig gegeven. Als je mensen voor je spontaan panisch in- en uit ziet voegen tijdens de file kun je alleen maar afleiden dat dit niet lang goed kan gaan. Voor je het weet zijn alle A4-mannetjes op elkaar geknald puur omdat ze wilden voorkomen dat de vrouw in de Fiat Barchetta ze aanrijd. Ik ben echter geen vrouw en heb dus ook nog nooit iemand aangereden.

Het stigma blijft echter hangen en dat vind ik eigenlijk wel prima. Zolang mensen mij maar niet aanrijden. Ga maar lekker opzij allemaal. Beuk elkaar maar eens goed van de weg af. Des te sneller ben ik bij de volgende enthousiasteling.